Este estudo foi desenvolto en colaboración coa Sociedade Galega de Neuroloxía (SGN) para avaliar o coñecemento da poboación que tivo un ictus sobre a diagnose, factores de risco, síntomas de alarma e outros aspectos, así como medir a cobertura das necesidades das persoas con dano cerebral.
O estudo, desenvolto entre 2016 e 2018, parte da necesidade de coñecer o grao de coñecemento poboacional arredor do dano cerebral adquirido e dos recursos e servizos para a súa atención e rehabilitación, unha información precisa para o deseño de políticas públicas de saúde adecuadamente fundamentadas e orientadas a cubrir as necesidades reais de recursos de información, atención e rehabilitación das persoas que teñen as persoas con esta discapacidade en Galicia.
O estudo desenvolveuse cun dobre obxectivo. Por un lado, busca determinar o coñecemento que ten a poboación que tivo un ictus sobre a súa diagnose, os factores de risco, os síntomas de alarma, a conduta a seguir para a recuperación e a carteira de servizos para a atención e rehabilitación. Por outro lado, tenta medir a cobertura das necesidades do colectivo de persoas con dano cerebral.
A recollida de datos realizouse grazas á colaboración de profesionais da Sociedade Galega de Neuroloxía (SGN), quen distribuíron unha enquisa anónima entre máis de 300 persoas dadas de alta por ictus nos hospitais públicos da Coruña, Lugo, Ourense, Santiago, Vigo, así como en Ferrol e Pontevedra, onde se rexistrou unha participación moi residual. O estudo foi sometido a avaliación do Comité Autonómico de Ética da Investigación de Galicia (CEIG), que emitiu o seu ditame favorable á realización do proceso.
A investigación conclúe que o coñecemento da principal causa de dano cerebral, o ictus, é satisfactorio entre a poboación que foi atendida nalgún dos sete grandes hospitais galegos. Porén, faise evidente a necesidade de reforzar as campañas de prevención, pois é mellorable o coñecemento en canto a factores de risco, así como a síntomas e signos, especialmente no relativo ao descoñecemento sobre a dor de cabeza e a dificultade na fala como sinais de alarma.
No que se refire á cobertura sociosanitaria, os tempos de atención urxente considéranse satisfactorios, pero os tempos de inicio de rehabilitación estímanse mellorables. Ademais, destácase a escaseza de servizos públicos de rehabilitación e o foco destes na dimensión física, deixando desatendidas as necesidades terapéuticas nos niveis cognitivo e emocional. Igualmente, unha vez abandonado o sistema hospitalario constátase a perda de continuidade asistencial debido a deficiente coordinación entre os niveis sanitarios e sociais de atención.
Finalmente, os principais obstáculos para acceder aos recursos sociosanitarios necesarios no proceso de rehabilitación son o descoñecemento ou a falta de información, así como os trámites burocráticos e as dificultades económicas.
O estudo financiouse con fondos da Fundación Barrié e a Fundación Roviralta.